Yarın, şafakta, kırların ağardığı saatte,

Çıkacağım. Bak, bekliyorsun beni biliyorum.

Ormanlardan geçeceğim, dağlardan geçeceğim.

Senden uzakta kalamam artık uzunca süre.

Düşüncelere dalmış gözlerle yürüyeceğim,

Hiçbir şey görmeden, hiçbir gürültü işitmeden,

Yalnız, meçhul, bükülmüş belim, böğrümde ellerim,

Üzgün ve gün gece gibi olacak benim için.

Ne batan güneşin altın rengine bakacağım,

Ne de Harfleur’e inen uzaktaki karanlığa,

Ve ulaştığımda mezarına bırakacağım

Bir demet çobanpüskülü ve çiçekli funda.