Bitkileri saksılara ektiniz. Toprakları betonla kapladınız. Sokaklarımızı çaldınız. Evlerimize girdiniz. Bizi kendi yarattığınız evrende zayıf görüp köleleştirdiniz. Doğanın zulasında hep bir intikamı olduğunu bilemediniz. Anladığınız da umursamadınız. Umursamadığınız kadar gömüldünüz bencilliğinize, hırslarınıza, sistemlerinize, inançlarınıza…

Tükettiniz, yordunuz, alçaltıp zannedip alçaldınız. Alçaldığınız yerden vuruldunuz. Vurulduğunuz yerden saldırdınız. Yaralarınızı kendinize açmadınız, yalamadınız da iyileşebilmek için… Yapay cennetlerin hazlarında boğulmayı tercih ettiniz. Var olduğunuzu sandınız hazlarınızda…

Var olunuz yine… Size her defasında kucağını açan, varlığınızı var oluşunuzla sınamayan doğada var olunuz. Dilerim ki; varlığınızın farkına hiçliğinizle varınız. Hiçliğinizde sıkılmayınız. Cesaret taşıyın dilerim yüreklerinizde. Cesaretinizi sınarken bel bağlamayın sınırsızlığınıza. Akıp gidiverin. Akıp gidiverin bilincinizle kurduğunuz zihninize.

Hava aldırın aklınıza. Aklınızla kurduğunuz delilik söylencelerine. Tapındığınız iktidarınıza, iktidarınızın belirginleşen, belirginleştikçe kalbinizi saran sarmalayan, sıkıca üstüne bastırıp sizi nefessiz bırakan tüm kötücül yanlarına direnininiz dilerim. Direnirken unutmayınız iktidarınızın ikircikli bir yanılsama sunduğunu da size bilincinizin altıyla oynarken.

Dilerim köpeksoyu ağzımla fırlattığım taşları kalbinizle tutunuz. Güveniniz kalbinizin yoluna iyilikler barındırıyorsa her şartta. Bu iyilikler yüreğinizde çiçekler açtıracaksa, güzel kokular yayacaksa bedeninize. Aldığımız her kokuda hissedeceksek içinizin gizli köşesinden bu güzel kokuları…

Yaralarımızı  dilimizle yaladık. İyileştik usulca. Sokulduk kendiliğimize. Kendiliğimizde ektik tohumları. Çiçeklensin yeniden dünya.

Sevgiyle

Atiniz…