Yeryüzünde kan, yükselen burç, insiz gece, kratersiz dünya

İçinde mumdan harflerim var, susan zincirim, mavi ahtapot yakamda

Bir çocuğum şimdi, çoktan seçmeli soruda, kaza ve kader ayrımında

Öldürdüm tanrımı, tüm tanrılar ölü doğdu karnımda!

Düşen cenin benim safir gözlerim, halk dilinde mitos, karanlık öfke

Şakıyan kuşum bir sabah pencerenin pervazında nehri yuttu, bir iblis saçlarımı ayrıştıran ve kömürden yapılmış kalbim

Ağırlaşıyor ciltli kitaplar, yüzümde bir büyücü kolye takıyor boynuma

Çelik dişli kolyem totem seçiyor kendine ve asıyor kendini burçlara!

Ah, İstanbul! Yedi tepeli şehir, çatılardan düşüyor laleler ve kayıklar dolusu şarap içinde nü sözler

Kent pusuda, gemiler ışıldayan kanımda, sabaha doğru kulağımda keman sesleri

Av süreği meşale, Yerebatan bir uçtan bir uca altın şişede-sallıyorlar şişeyi, İstanbul ağrı döşeği!

Uykumun arasında bir el sarsılıyor havada-düşümde Kız Kulesi- bir yılan üzüm ve elma

Kapandı gök ve gece indi karanlığa…