Merhaba,

Uzun  zaman oldu, yazamadık, çizemedik, bir araya gelip iki çift laf edemedik. Araya giren aylarda bizler biraz daha eksildik, biraz daha evsiz kaldık, biraz daha yurtsuz… Kimimiz yetim kaldı, kimimiz öksüz, kimimiz de tümden kimsesiz… Zor günler yaşadık, çok zor anlara tanıklık ettik. Bir yudum suya muhtaçlığımızı duyuramadık günlerce, haftalarca. Diyorum ya çokça eksildik, kimimiz hiç çıkamadı o enkazların altından, kimimiz yarım çıktı, kimimizin de nerede olduğunu hâla bilmiyoruz. Utanarak, yakınlarımızın mezarı belli ise şanslı saydık kendimizi.  Bir saniyede tepe taklak olan rutinimizin ne kadar kıymetli olduğunu anladık. Acıyan yerimiz ayrı, acıkan yerimiz ayrı deyip bir yandan yaşamaya çalışırken, öfkemizi de diri tutuyoruz yaşananları, bize yaşatılanları unutmamak için…

Tersakan Sanat olarak ailemizin büyük bir bölümü deprem bölgesinde yaşıyordu. Her ne kadar sayılarımızı aksatmadan çıkartmak istesek de, buna gücümüz yetmedi…Ama bir yerden de başlamak gerekiyordu, olan hiçbir şeyi unutmadan, yaşama devam etmek için, biraz daha iyileşebilmek için.. Bizler de sıvadık kollarımızı ve büyük bir emek ile yine karşınızdayız.

Yeniden merhaba….

DEMET EŞMEKAYA SELÇUK