17 Kasım 2020

Los Angeles’da hava bulutlarla kaplı olmasına rağmen açık. Sıcaklık 18 derece. Güneş camın dış çeperinden yüzüme aksedince varlığımın sesini duyulur kılmak için yumuşak bir ılıma içime çömeliyor. Birazdan uyanacak dümdüz yatan kalbim. Kendini kaldırıp bağrıma kabusmuşçasına oturacak. Keskin bir bıçağın ağzı omurgama saplanacak.

Esnemek bugün de mümkün değil. Bacaklarımı yatağın parmaklıklarının soğuk demirine kadar uzatıp gerinmek mümkün değil. İnlemeyi andıran bir ses çörekleniyor her seferinde dudaklarıma. Bedenimin konumunu belirlemek kendi başına olağan değil. Zihnim gerçekle olmayanı ayırt edemeyecek kadar sisli.

18 Kasım 2020

Los Angeles’da hava baktığınızda gözleri sonuna kadar kısacak kadar güneşli. 21 derece. Camın aksi yayılan ısıyı bütünüyle hapsediyor odaya. Bedenimin hiç alışık olmadığı bu kısıtlama sıcaklıkla esniyor. Belki biraz kımıldanabilsem. Ellerimi göğsümde buluşturabilsem, her şeyin yoğunlukla dolaştığı zihnime hükmedebilsem. Onun süzgün yüzündeki sahneyi alıp başucuma iliştirebilsem keşke.Gözbebeklerimin altına doğru hücum eden bütün görüntüleri silebilsem. Olup biten, sarkıp duran zamanın altına biraz keder katabilsem de acım bir sevince dönüşmese.

Dayamış koca memelerini ağzına…

Kendi acısını, ağrısını başkasınınkine karşı önceleyebilen o insanlardan olabilmeyi beceremediği için ayrıksılaşan benliğimin yerine koyduğum her neyse onu tutup kopartmak,  yarattığım yapay gerçekliğin varoluşumdan endişe duymasını ötelemek mümkün olabilseydi ben de dayatırdım dünyaya karşı kendi biçimsizliğimi.

19 Kasım 2020

Los Angeles’da hava genellikle bulutlu. 16 dereceye düşen sıcaklık, gökyüzünde de griye dönüşmüş halde. Camdaki yağmur tanelerine yapışmış tozlar gözlerimin dikkatini ilk bakışta çekiyor. Yer yer yağmur yağıyordur muhakkak. Yaşadığı şehrin göğüne ne kadar benziyor insan diye düşünüyorum. Böyle havalarda insan ruhu da gizlerini yüzeye fışkırtıveriyor.

Onun kulağı sesime kapalı otoritesini nereye kadar saklayabileceğim. Bir volkanın yeryüzünün beklenmedik bir durumuyla ilgili harekete geçmesine benziyor insanın kalbindeki karanlığı ortaya dökmesi de. Düşüncelerimin yansımasına ulaşamamak için karışabilmeyi dilerdim şimdi ortasına bomba atılmışçasına, tehlikesiz bağırışların bağrına. İlgisizliğimin şımarıklığıyla donattığı suretinde kıyıcı, bildik bir bilinçle atılmış kahkahasının izi olmayı dilerdim.

Dayamış koca memelerini ağzına…

20 Kasım 2020

Los Angeles’da sabahı kaçırdım. Bir öğleden sonra… 15 derece. Gittikçe soğuyor hava. Aydınlık bir gri hakim gökyüzüne. Bahçedeki ağacın geniş, uzaya doğru kaykılmış dallarının benim aksime esnediğini görebiliyorum. Daha az acıyorum, daha az kederli yüzüm insanların bakışlarından anlıyorum. Normalde de yükselmeyen donuk sesim iyice kaybolmuş.

21 Kasım 2020

Los Angeles’da hava bulutlu bir aydınlık içinde ferah, yumuşak. Gövdem de camdan gördüğüm ağaçla birlikte gökyüzüne uzuyor. Hızlıca bir his boynumdan aşağıya hareketleniyor. Tatlı bir ağrı. Tatlı bir kayboluş. Tatlı bir umar. Kulağımda çınlayan sistematik bir bip sesi, kalbim tertemiz.

Sonra yeniden; dayamış koca memelerini ağzına…

Bak diyorum sarı benizli kadına, üstündeki beyaz üniformaya aldırmadan –koca sözcüğü öyle güzel tınlıyor ki kafamın içinde, hep kullanmam gerekiyor sanıyorum- bunlar benim memelerim, dokunmalısın onlara. Güzeller demeye dili varmıyor olacak şaşkınca gülümsüyor. – bu ne demek tam anlamıyorum. İnsan nasıl böyle hem şaşkın hem gülümseme… neyse- Bak diyorum, bir otoyol inşaatından hasarla çıkmış memelerime, bak. Parmakların park edebilir şerit çizgilerinde –kesin kamyon çarptı-

Kaza tespit tutanağı: yüzündeki çizgiler gerindi. Kaşları bir birine yaklaştı. Dudaklarını öne doğru yuvarlayarak uzatırken adem elmasının boynunu da öne alarak oluşturduğu çıkıntı ses olarak dışarıya fırlamadıysa da ekşi ifade bir iğrenmeye yönelik.

Dayamış koca memelerini ağzına…Nasıl hissettirirse öyle bir sürç-ü lisan kurulmadı zembereğinde dilimin de gördüm, annelerin yazgılarını kızlarına yükleme kayıtsızlığını.

Bilinç dışı hareketler kırılabilir bir yapının ögeleri değilse ne? Özgür hissetmek için toplumdan ayrılması gerektiği hakkında topladığı tüm bilgiler farkında olarak içeriye girmesine kanaat getirmiş olmalı. Varlığını sorgulayan bir varoluş. Onun yaşam çemberini daraltan bir yutma haliyle dolu bilgi. İnsan bazen hazırlıksız yakalanıveriyor anıların fırtınasına.

Bak diyorum sarı benizli esmer irisi kadına. Nasıl güzel durmuyor mu memelerimin çiçekleri. Bak diyorum aynı ağacın altında bir milyon kadavra suluyor çiçeklerimi.