Kesinliğin arandığı her noktada

Sabit, yıkılmaz bir şüphe dikiliyor karşımıza

Bir insanın hayatına dokunmak istiyoruz içten

Ya ellerimizde kir varsa?

Nereden yapıştı yakamıza kin, kara?

Kavgadan uzak tutup kendimizi, yüzümüzü yaşama dönerek

Uzak kanatlarla bağlı değil miydik bir gruba?

Adını anmadığımız, adı olmayan

İşte kar düşüyor, bir kedi üşüyor, ben penceremdeyim

Silah patlıyor, bir kadın ölüyor, ben penceremdeyim

Sonra ben acıyorum bir sokakta, bakıyorum

Kediyle kadın pencerede

Evet, işte yalnızım, üşüyorum ve böyle çok şeyler düşlüyorum

Büyük düşünüyorum

Bir putu devirip başka bir put koymak gibi yerine

Sonra ne oluyorsa oluyor

Bir şeyler oluyor

Oluyor işte!

Anlamıyorum

Hatırla

Hatırla

Hatırla

Hayat kısa

Dönüp durduğum sokaklardan kalkıp kendime sarındım

Bir şiir yazmak için oturdum masama

Yaşım yirmi sekiz

Bir put inşa etmek için zamanım var daha