Zaman, sabırla örüyor dantelini

İncecik ipliklerini yüzüme atan kara örümcek yürüyor kör topal

İrkiliyor ayna ve biraz daha susuyor sırlı camın ardında

İhtiyar çizgilerin soluk hevesi…

Issız bir yansıma ve yalnız bir gölge çeyizi olur kimsesizliğin

Aksimde eski bir sandığın inatçı sarı lekesi

Anımsatıyor zamanla içine kapanan bataklık çiçeğini

Yeşilin coştuğu çayırlara özlem duyan…

Toprağı çamura dönüştüren hırçın suya küstüm ben

İncindim suyu buza çeviren havanın katılığına

Zamanla gördüm bunları

Zamanla büyüdüm

Zamanla yontularak öldüm!

Eski bir fotoğraftan ibaretim şimdi

Zamansa, mezar taşıma serilen oyalı dantel!