-I-

Musa’nın ahı kime kaldı ?

Ateş yağan günlerin bitimsiz yıldızlarına,

yelkovandan yoksun zamana,

ve kök salmış köhneliğe mi ?

Evindeyim.

-II-

Karanlığa çizilen suskuda,

Bir tutam menekşeydi saçlarım.

Saçlarımdan götürdüler,

Ve saçlarım kadar gömdüler.

Kaldım bir başıma,

Kanadı yolunmuş kuşlar yasıma  kondu.

Evindeyim.

-III-

Bu gösterişli balonuzda,

İki gün oldu öleli.

Kınalı ellerim üşüyor.

Nefes alamıyorum,

Ve nefes almayı da unutuyorum.

Evindeyim.

-IV-

Kendi yıkılışlarına ağlayan sokaklarda,

Başıboş geziyorum.

Gömleğim hâlâ kanıyor.

Beni beklediğin ilk gün gibi bekliyorum anne,

Ve bir cumartesi kaç gün sürer, bilmiyorum.

Evinde miyim ?