*Bir kitap ne başlar, ne biter, olsa olsa öyle görünür.

Sehpa düştü. Ölmüştü, üç adım attım ölmüştü, beş adım attım ölmüştü. Ölü müydü  diri miydi unuttum ama  hatırlıyorum da. Karın hizasındaki yaftası rüzgarda salınıyordu.

Zamanın yoksul bıraktığı sözlerde

Sonucunu dehşete yürüyenlere bırakan

Bir gelişme

Manşetten haberler bitti,

BAŞLAN-GIÇ

Okulun önünden geçti

Seslerin sağalttığı düşlerle sardığı kırık parmakları acırken

çocukların gülüşlerine renkli balonlar taktı

Budalayım işte!

bana ait olmayan neşenin avuntusu bu

Bir adım daha atmadan oturdum yanına.

Söylemeyin anneme, yüzü solmasın yalnızlığıma

Hem bu kadar yalnızken yalnızlıktan korkar mı insan!

Çağlayan çığlıkları

Yırttı, çirkinliğin öte doğmamışlığını

O günden beri ranzası, dışarıda kavak ağacı ve çınar ağacı.

Ulu kavağın dibinde susana dek

Gölgesine dayandığı çınar ağacının

dalına aşık kuşlarına imrendiler.

ÇIN-AR

Gülüşünüze bastırın

Merak etmeyin, hafiftir, kir tutmaz; tüylenmez hışırtısı!

* Stéphane Mallarmé