— Meral’e

yıldız okuyuculuğum

anadan doğma değildi

şu mavi tavanın altında

cevapsız sorular yığınını görünce

kendimi göğe dikişledim

sokakları şımartırken

sulamayı unuttuğum

çiçeklerimin ahı tutmuş olmalı ki

duvarlara çivilendiğim

vakitlerde tanımıştım seni

açılan fincanların

çıkmayan falların

rüyasındaydık ikimizde

kendi denizimde alabora olup

kıyına vurmuştum bildin mi

göksel nehrin ağzında buluşmuştuk

sen gökyüzünün mutlu yıldızıydın

ben neptün’e çarpan yorgun tren

ah şiirlerimi okuyanım

unumu elemiş olsam da

elek hâlâ kalbimde

ipini çektiğim yıllarda

çok harf biriktirdim

biri benim yirmi sekizi senin olsun