Bir annenin karnındayım, herhangi bir annenin

Ağlıyor İsa kucağında Meryem’in

Dönüşüm başlıyor çilekli bahçelerde, tohum atılıyor bitki köklerine

Esmer yüzlü adamlar ırgat topluyor, bebesini sırtlıyor kadınlar

Sırra kadem basıyorum o gün, övgüler diziyorum çirkinliğime

Aynalara bakamıyorum bir daha

Kelebek etkisi, dünyanın bir ucunda kurulu salıncak, halatlarında Habil ile Kabil ve Apollo’nun şiirleri…

Sevgilim, benim küçük sevgilim, bir sandalyede

Başında siyah bir şapka, şapkada kayıp virgüller, mavi bir oto portre…

Dışbükey yüzüm-noktalarından uzayın geçtiği-görelilik-aldatmaca-öyle ki çürük raporlu bina: Yıkıldığında ayakta kalan…

Ben tüm yalanları söyleyen bir bilekliğim, kollarda şahane danslara kaldırılan ve insanlar arasında akıl hastası

Kemerim boğazımda, ayakkabılarım kapı önünde

Masa üstünde ikona, kırmızı bir kutu, çocukluğum, çocukluğumuz!

Bardaklar kırılıyor, bardaklar-sadece bardak olduğu için susuyor köşedeki minik el

Ve İsa kucağında Meryem’in yeminli hâlâ tutunacağı karanlığa

Sallanıyor beşik, rüzgârda sarsılan çalı sesleri…

Çıngırdayan zil, duada kadın dizleri, çivilenmiş her yer, çığlığı susun…

Eşikte taşlar yılanların yatağı;  Ah, bilmiyor asla çocuk, ruhundaki yarayı!