Yamukları iki parçaya bölerek, açığa çıkan şekilleri 2 boyutlu bir çamaşır makinesine attılar.90 derecede yakınsaklaşan tanecikler, horonla birlikte selamlaştılar. Lakin bazı kenarlar geleneklerinden ötürü, yerlerinden dahi kıpırdayamadılar.

İşte böyle şeylerin yaşandığı bir gecenin üçünde, yani gecenin teğetinde değil tam ortasında iken; yamukların bakışları, gelmekte olan Mümtaz ağabey’e çevrildi. Mümtaz  ağabey, genelde saatlerin işlemediği, yamuklar tarafından kara düzlem olarak isimlendirilen bir yerde konaklamaktaydı. Ağabey’in zamandan sıyrılmış yapısı ve mekana geldiğinde anlamlandırılamayışı, makinede savrulmakta olan yamukların dikkatini çekmekteydi. Lakin yamukların savruluşu ve bundan dolayı bakışlarının çok sık başka taraflara yönelmesi, zihinlerinde oluşan düşünceleri budaklayarak karmakarışık hale getiriyordu.İşte tamda bundan dolayı Mümtaz ağabey zamanlı düzleme geçip, yamuklara dönerek konuşmaya başladı.

“ Sarımtrak olan sarı olmaya yazmıştır. Ancak yazmış olması onu sarı yapmaz. Ya da deniz kıyısına dikilmiş olan bir kayanın sürekli denizle ıslanması onu çamur yapmaz. Çünkü o bir kayadır…”

O sırada çamaşır makinesi deterjan modunda yamukları yıkamaya henüz başlamıştı. Yamukların kafaları deterjandan mayhoşlaşmıştı.

“ Yakınsama eylemi her daim bir yankı uyandırmak zorunda değildir. Objeler arası etkileşim zamansal bir yanılgıdır.  Bu etkileşim özellikle makinedeki yolculuğunuzun kurutma eylemine tekabül etmektedir. Değişen oluş yanılgısı hep tekerrür eder. Ancak bu geçişlerin anlamlandırma yetisi, makine döngüsünde yamuğun farklı kenarlarına denk geldiğinden, görüş benzerliğini yakalayabilmek güçtür…”

Ki yamuklar tam bu noktada çok farklı tümleri olan farklı görüş açılarına sahip olmuşlardı.

“ Sahici görünen savrulma arzusu ile bu arzunun türevlerini bırakın. Makine içerisindeki deterjan tutkunuz sizleri yanıltmasın. Mühim olan geçiş evrelerinizi dikkate almaktır…”

Bu konuşma devam ederken, makine boşaltma evresine çoktan geçmişti bile. Bundan ötürü Mümtaz ağabey’in sesi artık makineden pek duyulmuyordu. Mümtaz ağabey’in yamukların makinede zamanla savruluşunu görmesi yine canını sıkmıştı.

“Bu 2 + 1 de pek çekilmez doğrusu” diye söylendi.

Sigarasını yakıp makineyi seyrettikten sonra +1 olan zamandan sıkılarak, zamansız adasına geri döndü. Alabildiğine genişliğin hakim olduğu, zamandan sıyrık olan yerden; yani  adadan, 2+1 deki yamukların görünen tablosu anlamsızdır.