Boğulur gibi olduk

yüzümüze doldu güneş

ilk düzensiz nefesimizi aldık

anadan bir iz bıraktık göbeğimize

Koptuk ilk yuvamızdan

dünyaya düştük

yitirdik ıslak bir sarmalayışı

en umulmaz sancıyla doğduk

Dünyaya gelmenin ilk protestosu

bulduk bir yol ağladık

beynimiz saflığımızın yumuşaklığında

artık hep yalnız olacağımızı anladık