sen! sisli kentin sokaklarında bekleyiş güneşi
dilsiz sözlerimin kapısında sabah inancı
kalbin ateşten, şakakların nazlı gül
sen! yitik bulut: günlerin ardından çıkagelen
yağmura kanat çırpan gökkuş, yüzümde

kesilmiş saçlarında çiçeklerin sesi
suların üzerinde ahraz gölgelersin
ah unutsa bizi zaman bir sevişme aynasında
yadırgamasak yerimizi kalakalsak orada öylece

nehirler kuşatsa kurumuş içimizi, sular öpse
özense ikimize yok aşklar, yaşam var kuşansa
kül andımızı adımıza bansa bizden bin anka havalansa
ne iyi olur, çok iyi olur, pek iyi olur
siler kendini o vakit ıssız yalnızlıklar…